دکتر فضل‌الله شعیب یا فضل‌الله حاج شعیب (۱۹۵۷-۲۰۱۴م) استاد برجسته دانشگاه در کشور مالزی و عضو مجمع عمومی مجمع جهانی اهل‌بیت(ع) بود که عمر بابرکت خویش را وقف ترویج و نشر مکتب اهل‌بیت(ع) در آن دیار کرد و در این راه رنج زندان را به جان خرید. ایشان کتاب‌های مهمی از جمله برخی از آثار امام خمینی و شهید مطهری را به زبان‌های مالایو و انگلیسی ترجمه نموده است و بدین طریق امکان دسترسی مردم این زبان‌ها را به اندیشه‌های آن دو مصلح و متفکر بزرگ فراهم نموده است.

دکتر فضل‌الله در سال ۱۹۵۷م، در ایالت کلانتان در کشور مالزی چشم به جهان گشود. ایشان پنج سال در حوزه علمیه اهل‌سنت تحصیل کرد و دروس دانشگاهی را تا دوره کارشناسی در رشته «اصول دین و تربیت اسلامی» ادامه داد و در سال ۱۹۷۹م مدرک دکتری‌اش را از دانشگاه مالزی دریافت کرد.

دکتر یحیی کریستین بونو (Yahia Christian Bonaud) (درگذشت ۱۳۹۸ش)، معروف به یحیی علوی یا یحیی بونو، اسلام‌شناس، استاد دانشگاه جامعة المصطفی العالمیه قم و عضو فرانسوی مجمع عمومی مجمع جهانی اهل‎بیت(ع) بود.

دکتر بونو ابتدا پیرو دین مسیحیت بود که پس از تحقیق و مطالعه فراوان به دین مبین اسلام و مذهب راستین تشیع تشرف یافت و از آن پس تمام توان خود را در راه معرفی و ترویج معارف ناب این دین آسمانی به کار گرفت. ایشان در همین راستا قرآن کریم و آثار دیگری از جمله وصیتنامه الهی و سیاسی حضرت امام خمینی(ره) بنیانگذار نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران را به زبان فرانسوی ترجمه کرد و بدین ترتیب زمینه آشنایی فرانسوی‌زبانان را با آموزه‌های دین مبین اسلام و نیز افکار و اندیشه‌های بلند رهبر کبیر انقلاب اسلامی ایران فراهم نمود.

مرحوم بونو، فرانسوی‌الاصل بود در اواخر عمر در مشهد مقدس در جوار بارگاه ملکوتی حضرت امام رضا(ع) سکونت گزید.

شیخ ابراهیم تشام (درگذشت ۲۰۱۴) از علمای اهل‌سنت در کشور سنگال بود که پس از آشنایی با مرحوم شیخ عبدالمنعم الزین و تحقیق و مطالعه فراوان به مذهب راستین تشیع تشرف یافت. این عضو مجمع عمومی مجمع جهانی اهل‌بیت(ع) پس از تشرف به مکتب اهل‌بیت(ع)، تمام توان و همت خویش را در راه ترویج و نشر این مکتب در آن کشور به کار گرفت و مراکز متعددی در این کشور احداث نمود.

شیخ عبداللهی ناصر جمعه (۱۳۱۱-۱۴۰۰ش) عالم شیعه و رهبر فکری بخشی از شیعیان در کشور کنیا بود که در گسترش مکتب اهل‌بیت(ع) در این کشور و مناطق دیگری از قاره آفریقا نقش بسزایی ایفا کرد.

ایشان از عالمان اهل‌سنت و عضو شورای قانونگذاری کنیا بود که پس از تحقیق و مطالعه بسیار به‌ویژه کتاب ارزشمند الغدیر علامه امینی به مذهب شیعه تشرف یافت و پس از آن تمام توان و تلاش خویش را در راه ترویج و نشر این مکتب نورانی به کار گرفت تا جایی که به پاس خدماتش در این راه مفتخر به دریافت مدال عباسی از سوی فدراسیون جماعات خوجه اثناعشری آفریقا گردید.

این عالم مستبصر علاوه بر فعالیت‌هایی همچون احداث حوزه علمیه و کتابخانه و نیز مناظره با مفتیان وهابی در دفاع از حقانیت مذهب تشیع، آثار و تألیفات ماندگاری نیز از خود به زبان سواحیلی بر جای گذاشت که برخی از آنها به زبان‌های انگلیسی و... نیز ترجمه شده است.

شیخ لطیف علی فعال فرهنگی و اهل کشور گویان در شمال شرقی آمریکای جنوبی بود. ایشان پس از مطالعه و تحقیق فراوان تحت تأثیر مبلغ برجسته مکتب اهل‌بیت(ع) علامه سید سعیداختر رضوی به مذهب راستین تشیع تشرف یافت.

این مستبصر، پس از تشرف به مکتب اهل‌بیت(ع)، تمام توان خویش را وقف ترویج و نشر مکتب نورانی اهل‌بیت(ع) در کشور خود نمود تا جایی که در نتیجه زحمات و تلاش‌های ایشان افراد بسیاری به مذهب تشیع گرویدند و برای ساماندهی امور آنان انجمن مسلمانان شیعه را در این کشور راه‌اندازی کرد.

مرحوم لطیف علی، از مرتبطین با مجمع جهانی اهل‌بیت(ع) بود و همواره از نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران حمایت می‌کرد.

شیخ کامل ابوبکر ابراهیم شریف (درگذشت ۲۰۱۵م)، اندیشمند و پژوهشگر برجسته علوم اسلامی در کشور اتیوپی بود. ایشان پس از مطالعه و تحقیق فراوان از مذهب اهل‌سنت روی‌گردان شد و به مذهب راستین تشیع تشرف یافت و پس از آن عمر بابرکت خویش را وقف ترویج و نشر مکتب اهل‌بیت عصمت و طهارت(ع) و خدمت به پیروان این مکتب نمود.

این عالم مستبصر و مجاهد علمی و فرهنگی شیعه، با ترجمه معارف اهل‌بیت(ع) به زبان امهری (زبان بومی اتیوپی) خدمت بزرگی به جامعه امهری‌زبان تقدیم نمود و نام نیک و میراث ماندگاری از خود بر جای گذاشت.

آن مرحوم از اعضای مجمع عمومی مجمع جهانی اهل‌بیت(ع) و مجمع تقریب مذاهب اسلامی بود.

علامه حسین بن ابی‌بکر الحبشی (۱۹۲۱-1994م) از مبلغان برجسته شیعه در کشور اندونزی و عضو مجمع عمومی مجمع جهانی اهل‌بیت(ع) بود. این عالم روشن‌ضمیر ابتدا سنی‌مذهب بود اما تحت تأثیر انقلاب اسلامی ایران به مذهب شیعه متمایل شد و پس از تحقیق و مطالعه فراوان به حقانیت شیعه پی برد و به این مذهب راستین تشرف یافت. ایشان پس از تشرف به مذهب تشیع، عمر شریف خود را صرف ترویج مکتب نورانی اهل‌بیت(ع) و وحدت میان مسلمانان در آن سرزمین کرد تا جایی که دایره تأثیر و فعالیت‌هایش محدود به کشور اندونزی نبود و به خارج از مرزهای این کشور نیز کشیده شد.

ایشان در ۲۱ آوریل ۱۹۲۱م در شهر «سورابایا» دومین شهر بزرگ در اندونزی به ‌دنیا آمد و در خانواده‌ای شافعی‌مذهب بزرگ شد. نسب پدری او و نسب علویان در حضرموت اندونزی و برخی کشورهای آسیایی به مولانا علی العریدی فرزند امام جعفر صادق(ع) می‌رسد.

لوئیجـی دی مارتینـو (۱۹۳۷-۲۰۱۹م) معـروف به «پدر شـیعیان ایتالیا»، معلم اهل ایتالیـا بـود کـه پـس از سـال‌ها مطالعـه و تحقیق دربـاره دین مبین اسـلام، دینش را از مسـیحیت بـه اسـلام تغییـر داد و بـه مذهـب راسـتین تشـیع تشـرف یافـت و نـام اسـلامی عمـار را بـرای خـود برگزیـد. ایشـان پـس از تشـرف بـه دیـن مبیـن اسـلام، تمـام تـوان و همـت خویـش را در راه ترویـج آموزه‌هـای نورانـی و ناب این دیـن آسـمانی در کشـور ایتالیـا بـه کار گرفـت و در آشناسـازی ایتالیایی‌هـا با مکتب اهل‌بیـت عصمـت و طهـارت(ع) نقـش پررنگـی ایفـا نمود. این رهیافته به دین مبین اسلام، عضو مجمع عمومی مجمع جهانی اهل‌بیت(ع) و مؤسـس نخسـتین مرکز شـیعیان با نام «انجمن اسـلامی اهل‌بیت(ع) در کشور ایتالیـا بـود و در نتیجـه فعالیت‌هـا و تلاش‌هـای ایشـان، ایتالیایی‌های بسـیاری به مکتب اهل‌بیت(ع) گرویدند. عمـار دی مارتینـو از ارادتمنـدان بـه حضـرت امـام خمینـی(ره) به شـمار می‌رفت و همـواره از نظـام جمهـوری اسـلامی ایران حمایـت می‌کرد.