حجت‌الاسلام و المسلمین سید مصطفی موسوی صفوی مشهور به آغاصاحب
سید مصطفی الموسوی الصفوی (۱۹۱۸-۲۰۰۲م) از عالمان برجسته کشمیر و دانش‌آموخته حوزه علمیه نجف اشرف بود که پس از بازگشت به وطن خویش به ترویج مکتب اهل‌بیت(ع) و وحدت میان مسلمانان در آن دیار همت گمارد تا جایی که دو تن از فرزندانش را در این راه از دست داد و به همین خاطر به ابوالشهیدین ملقب شد. ایشان از حضرت امام خمینی و حضرت آیت‌الله خامنه‌ای اجازه تصدی و تصرف در امور حسبیه و شرعیه داشت. همچنین در ترویج و تبیین نظریه ولایت مطلقه فقیه در منطقه کمشیر نقش بسزایی ایفا کرد.
سید مصطفی در ۲ فوریه ۱۹۱۸م در منطقه بودگام کشمیر هند به دنیا آمد. او از نوادگان میر شمس‌الدین محمد عراقی بود. میرشمس‌الدین (جد سید مصطفی) اولین مبلّغ و مروج تشیع در منطقه کشمیر و گلگت بلتستان پاکستان بود که در قرن ۱۵ میلادی به‌عنوان فرستاده سیاسی به کشمیررفته بود. پدر سید مصطفی، حجت‌الاسلام سید احمد نیز از روحانیون برجسته آن منطقه محسوب می‌شد.
تحصیلات
آقا سید مصطفی تحصیلات ابتدائی خود را در زادگاهش آغاز کرد. قرآن کریم و عقائد اسلامی را نزد پدربزرگش سید محمد و پدرش سید احمد آموخت. در سال ۱۹۴۰م، در سن ۲۲ سالگی ایشان، پدرش سید احمد موسوی از دنیا رفت. بعد از درگذشت پدر، وی از سوی مردم منطقه، به‌عنوان جانشین پدر در جایگاه شخصیت مذهبی انتخاب شد؛ ولی از پذیرش این مسئولیت امتناع ورزید و اداره امور مردم را به عمویش سپرد.
ایشان در سال ۱۹۴۰م برای ادامه تحصیلات علوم دینی، عازم کشور عراق شد و در جوار بارگاه ملکوتی حضرت علی(ع) ساکن شد. وی در دوران تحصیل در حوزه علمیه نجف، از اساتید برجسته حوزه نجف همچون آیت‌الله سید ابوالحسن مشهدی، آیت‌الله العظمی سید محسن الحکیم طباطبایی، آقابزرگ تهرانی، امام خمینی، آیت‌الله عبدالله شاهرودی، آیت‌الله محمدهادی میلانی بهره برد. در این میان وی با آیت‌الله العظمی سید محسن حکیم رابطه نزدیکی برقرار کرده بود.
فعالیت‌های دینی تبلیغی
سید مصطفی موسوی بعد از چندین سال تحصیل در حوزه علمیه نجف، به زادگاهش کشمیر بازگشت و در کنار عمویش سید یوسف موسوی، مشغول تبلیغ و ترویج معارف اهل بیت(ع) شد و عمویش را در پیشبرد کارهای اجتماعی و مذهبی کمک کرد.
ایشان محکمه شرعیه‌ای که حدود یک قرن پیش توسط مرحوم حجت‌الاسلام سید مهدی موسوی تأسیس شده بود و به تعطیلی انجامیده بود را احیاء کرد و مشغول حل‌وفصل خصومت میان مردم شد تا مردم از رجوع به محاکم قضائی دولتی اجتناب کنند.
وی ریاست انجمن شرعیه شیعیان جامو و کشمیر را از سال ۱۹۸۲م تا سال ۲۰۰۲م بر عهده داشت. ریاست مدارس «باب العلم» از دیگر مسئولیت‌های او بشمار می‌رفت. مردم منطقه ایشان را با لقب «آقاصاحب» (حاج آقا) خطاب می‌کردند و با همین عنوان معروف بود.
سید مصطفی یکی از روحانیون حقوقدان کشورش بود که از امام خمینی اجازه امور حسبیه و شرعیه را نیز دریافت کرد و بعد از ارتحال حضرت امام، از آیت‌الله خامنه‌ای نیز این اجازه را برای بودگام کشمیر کسب نمود.
ایشان از افراد سرشناسی است که در کشمیر، اهمیت و جایگاه ولایت فقیه را به مردم معرفی کرد. او که هم معرِف و هم مدافع ولایت فقیه در کشمیر بود، در سال ۱۹۸۹م بعد از ارتحال امام خمینی، آیت‌الله خامنه‌ای را به‌عنوان مرجع تقلید و ولی امر مسلمین معرفی کرد و می‌گفت: «من امام خمینی و امام خامنه‌ای را یکی می‌دانم و فرقی بین این دو شخصیت نمی‌بینم.»
در ماه آگوست سال ۱۹۸۲م که سید یوسف موسوی به دیار باقی شتافت و بعد از ارتحال وی، برای جانشینی ایشان اختلاف شد و امام خمینی سید مصطفی موسوی را به‌عنوان جانشین سید یوسف موسوی تأیید کرد. همچنین او مورد تأیید آیت‌الله العظمی مکارم شیرازی و برخی دیگر از فقها قرار گرفت که این امر موجب رفع اختلاف میان مردم گردید.
مدافع وحدت اسلامی
ایشان یکی از مدافعان و حامیان وحدت اسلامی در منطقه کشمیر بود و جمله «ای مسلمانان وحدت وحدت» تکیه‌کلامش بود و همواره آن را تکرار می‌کرد. برخلاف سیره وحدت‌گرای سید مصطفی، گروهی با اتحاد بین مسلمانان مخالف بودند و این امر باعث شد فرزند وی حجت‌الاسلام سید محمدحسین که از حامیان وحدت میان مسلمانان و غیرمسلمانان در منطقه بود، در سال ۱۹۸۴م توسط دشمنان اسلام مسموم شده و به شهادت برسد.
در نوامبر ۲۰۰۰م پسر دیگر او سید مهدی که برای حضور در مجلس عزای سید الشهداء شرکت می‌کرد با انفجار یک بمب به شهادت رسید. وی بعد از شهادت دومین پسرش به ابوالشهیدین ملقب شد.
رحلت
سرانجام، سید مصطفی موسوی پس از عمری تلاش و مجاهدت در ۲۱ آگوست ۲۰۰۲م (مصادف با ۳۰ مرداد ۱۳۸۱ش) به علت بیماری‌ای که مدت‌ها با آن دست‌پنجه نرم می‌کرد، در سن ۸۴ سالگی، دار فانی را وداع گفت و به دیار باقی شتافت. هزاران نفر از مردم این منطقه در مراسم خاکسپاری وی در بودگام کشمیر شرکت کردند. وی در قبرستان بودگام در کنار نیاکان خود به خاک سپرده شد. به دلیل محبوبیت زیاد وی نزد مردمش، هرساله مراسم یادبودی برای وی برگزار می‌شود.
سید مصطفی الموسوی الصفوی (۱۹۱۸-۲۰۰۲م) از عالمان برجسته کشمیر و دانش‌آموخته حوزه علمیه نجف اشرف بود که پس از بازگشت به وطن خویش به ترویج مکتب اهل‌بیت(ع) و وحدت میان مسلمانان در آن دیار همت گمارد تا جایی که دو تن از فرزندانش را در این راه از دست داد و به همین خاطر به ابوالشهیدین ملقب شد. ایشان از حضرت امام خمینی و حضرت آیت‌الله خامنه‌ای اجازه تصدی و تصرف در امور حسبیه و شرعیه داشت. همچنین در ترویج و تبیین نظریه ولایت مطلقه فقیه در منطقه کمشیر نقش بسزایی ایفا کرد.
سید مصطفی در ۲ فوریه ۱۹۱۸م در منطقه بودگام کشمیر هند به دنیا آمد. او از نوادگان میر شمس‌الدین محمد عراقی بود. میرشمس‌الدین (جد سید مصطفی) اولین مبلّغ و مروج تشیع در منطقه کشمیر و گلگت بلتستان پاکستان بود که در قرن ۱۵ میلادی به‌عنوان فرستاده سیاسی به کشمیررفته بود. پدر سید مصطفی، حجت‌الاسلام سید احمد نیز از روحانیون برجسته آن منطقه محسوب می‌شد.
تحصیلات
آقا سید مصطفی تحصیلات ابتدائی خود را در زادگاهش آغاز کرد. قرآن کریم و عقائد اسلامی را نزد پدربزرگش سید محمد و پدرش سید احمد آموخت. در سال ۱۹۴۰م، در سن ۲۲ سالگی ایشان، پدرش سید احمد موسوی از دنیا رفت. بعد از درگذشت پدر، وی از سوی مردم منطقه، به‌عنوان جانشین پدر در جایگاه شخصیت مذهبی انتخاب شد؛ ولی از پذیرش این مسئولیت امتناع ورزید و اداره امور مردم را به عمویش سپرد.
ایشان در سال ۱۹۴۰م برای ادامه تحصیلات علوم دینی، عازم کشور عراق شد و در جوار بارگاه ملکوتی حضرت علی(ع) ساکن شد. وی در دوران تحصیل در حوزه علمیه نجف، از اساتید برجسته حوزه نجف همچون آیت‌الله سید ابوالحسن مشهدی، آیت‌الله العظمی سید محسن الحکیم طباطبایی، آقابزرگ تهرانی، امام خمینی، آیت‌الله عبدالله شاهرودی، آیت‌الله محمدهادی میلانی بهره برد. در این میان وی با آیت‌الله العظمی سید محسن حکیم رابطه نزدیکی برقرار کرده بود.
فعالیت‌های دینی تبلیغی
سید مصطفی موسوی بعد از چندین سال تحصیل در حوزه علمیه نجف، به زادگاهش کشمیر بازگشت و در کنار عمویش سید یوسف موسوی، مشغول تبلیغ و ترویج معارف اهل بیت(ع) شد و عمویش را در پیشبرد کارهای اجتماعی و مذهبی کمک کرد.
ایشان محکمه شرعیه‌ای که حدود یک قرن پیش توسط مرحوم حجت‌الاسلام سید مهدی موسوی تأسیس شده بود و به تعطیلی انجامیده بود را احیاء کرد و مشغول حل‌وفصل خصومت میان مردم شد تا مردم از رجوع به محاکم قضائی دولتی اجتناب کنند.
وی ریاست انجمن شرعیه شیعیان جامو و کشمیر را از سال ۱۹۸۲م تا سال ۲۰۰۲م بر عهده داشت. ریاست مدارس «باب العلم» از دیگر مسئولیت‌های او بشمار می‌رفت. مردم منطقه ایشان را با لقب «آقاصاحب» (حاج آقا) خطاب می‌کردند و با همین عنوان معروف بود.
سید مصطفی یکی از روحانیون حقوقدان کشورش بود که از امام خمینی اجازه امور حسبیه و شرعیه را نیز دریافت کرد و بعد از ارتحال حضرت امام، از آیت‌الله خامنه‌ای نیز این اجازه را برای بودگام کشمیر کسب نمود.
ایشان از افراد سرشناسی است که در کشمیر، اهمیت و جایگاه ولایت فقیه را به مردم معرفی کرد. او که هم معرِف و هم مدافع ولایت فقیه در کشمیر بود، در سال ۱۹۸۹م بعد از ارتحال امام خمینی، آیت‌الله خامنه‌ای را به‌عنوان مرجع تقلید و ولی امر مسلمین معرفی کرد و می‌گفت: «من امام خمینی و امام خامنه‌ای را یکی می‌دانم و فرقی بین این دو شخصیت نمی‌بینم.»
در ماه آگوست سال ۱۹۸۲م که سید یوسف موسوی به دیار باقی شتافت و بعد از ارتحال وی، برای جانشینی ایشان اختلاف شد و امام خمینی سید مصطفی موسوی را به‌عنوان جانشین سید یوسف موسوی تأیید کرد. همچنین او مورد تأیید آیت‌الله العظمی مکارم شیرازی و برخی دیگر از فقها قرار گرفت که این امر موجب رفع اختلاف میان مردم گردید.
مدافع وحدت اسلامی
ایشان یکی از مدافعان و حامیان وحدت اسلامی در منطقه کشمیر بود و جمله «ای مسلمانان وحدت وحدت» تکیه‌کلامش بود و همواره آن را تکرار می‌کرد. برخلاف سیره وحدت‌گرای سید مصطفی، گروهی با اتحاد بین مسلمانان مخالف بودند و این امر باعث شد فرزند وی حجت‌الاسلام سید محمدحسین که از حامیان وحدت میان مسلمانان و غیرمسلمانان در منطقه بود، در سال ۱۹۸۴م توسط دشمنان اسلام مسموم شده و به شهادت برسد.
در نوامبر ۲۰۰۰م پسر دیگر او سید مهدی که برای حضور در مجلس عزای سید الشهداء شرکت می‌کرد با انفجار یک بمب به شهادت رسید. وی بعد از شهادت دومین پسرش به ابوالشهیدین ملقب شد.
رحلت
سرانجام، سید مصطفی موسوی پس از عمری تلاش و مجاهدت در ۲۱ آگوست ۲۰۰۲م (مصادف با ۳۰ مرداد ۱۳۸۱ش) به علت بیماری‌ای که مدت‌ها با آن دست‌پنجه نرم می‌کرد، در سن ۸۴ سالگی، دار فانی را وداع گفت و به دیار باقی شتافت. هزاران نفر از مردم این منطقه در مراسم خاکسپاری وی در بودگام کشمیر شرکت کردند. وی در قبرستان بودگام در کنار نیاکان خود به خاک سپرده شد. به دلیل محبوبیت زیاد وی نزد مردمش، هرساله مراسم یادبودی برای وی برگزار می‌شود.